We zitten collectief in...... tja waar zitten we eigenlijk in? Soms voel ik de boosheid, verdriet, angst en allerlei andere emoties die langs komen. Wanneer ik me met mijn tuin verbind en er in rondloop, dan hoor ik de vogels zingen. Zie ik de schoonheid waarin de planten zich ontwikkelen, zoals de varen mijn haar prachtig uitrollende bladeren. De pioenroos die me het gevoel geeft dat ze Namasté zegt door de vorm van haar bladeren. De mooie kleurrijke combinaties van bloemen en bladeren. Er is zoveel moois te zien, waardoor ik de wereld om me heen even kan vergeten. Dan voel ik blijheid. Dat doet me nu aan het gedicht denken "Sitting in my Garden". Deze heb ik in juli 2013 geschreven.
Sitting in my Garden
With a soft breeze
gently stroking my face
and the humming of the bees
tickling my knees
butterflies in between the lace
I'm at the right place
sitting in my Garden
Reactie schrijven