Wonderlijk

Dag lief mens! 

Wat is er in de afgelopen jaar veel gebeurt. Weet bijna niet waar te beginnen....er is heel veel tegelijkertijd gebeurt en alleen maar positief! En het feit dat ik nu ineens weer de stap heb genomen om te gaan delen is eigenlijk gekomen doordat ik vandaag een hele mooie ontmoeting heb gehad met een paar mensen bij de Bio boerderij Arink, waar ik bijna wekelijks wat boodschappen doe. Stond ook ineens te vertellen dat ik een site heb en een boek geschreven en heb uitgegeven..... Dat was voor mij blijkbaar het duwtje om weer in actie te komen met deze site.
Om te beginnen ben ik via Ankomm'n, Winterwijk, (https://ankommn.nl/) in contact gekomen met Lieke Zengerink (https://www.authentique.nu/). Wat een mooi mens! Met haar heb ik samen een fotosessie gemaakt. Ik werd getriggerd door het woord "Zichtbaarheid", wat de naam van haar tentoonstelling had. Terwijl Ik haar mijn verhaal vertelde, mijn schilderwerk liet zien, mijn tuin en het stukje berkenbos waar ik graag kwam, maakte zij telkens foto's. Ook vertelde ik dat ik af en toe op mijn fluit speel, deze moest dan mee genomen worden om bij de berkenbomen te spelen......wat een magisch moment was dat!!! En Lieke maakte eindeloos veel foto's. Met een keuze uit de vele foto's is er een boek gemaakt, zo mooi waar ik regelmatig in kijk.

Dit was samen een boeiend avontuur, waar ik nog steeds van geniet. Lieke zei ook dat als ze met Anne aan de wandel gaat komt ze in kabouterland??? of zoiets, weet het niet meer precies.
Lieke wees me ook op een boekje wat mij misschien zou interesseren..... "Een korreltje vertrouwen en een halve gram moed", Een voettocht op weg naar het niets. Bij het lezen van dit "boekje" had ik meteen het gevoel daar moet ik heen en heb een afspraak gemaakt. Giep en Jannet hebben allebei hun 'eigen' praktijk en ben met Jannet in contact gekomen. Wat een wonderlijke innerlijke reis, waar ik heel erg blij mee ben!!!
En zo komen de juiste mensen op mijn pad die mij iedere keer verder helpen. 

Ondertussen had Klaas, een goede vriend, zijn huis verkocht en samen met Robin, zijn zoon, twee bussen gekocht die ze aan het ombouwen waren tot camper. Wat een indrukwekkende klus, waar ze ook van genoten. Van Eibergen naar een plek in Enschede verhuisd, waar ze een tijdlang konden staan om verder te werken aan hun campers. Ook daar moesten ze vertrekken en hebben hier een lange periode gestaan. Wat een avontuur en ook zoveel lol met elkaar gehad. 
Wat ze ook nog in die periode voor me hebben gedaan is twee joekels van watercontainers plaatsen. Daar heb ik heel veel aan gehad om me door de afgelopen droge periode te helpen. De containers die achter het pottenhok stonden zijn op een andere plek gezet en aangesloten op de regenpijp. Zó fijn om twee handige mannen over de vloer te hebben! 🥳
Ik was dankbaar dat ik hun hier de ruimte kon geven. Begin september zijn ze richting Portugal vertrokken. Hun avontuurlijke pad verder vervolgend!
Het wonderlijke is dat ik helemaal geen foto's van die periode heb gemaakt. 
Wel zijn er video's gemaakt door klaas wat je kan bekijken. 

https://www.youtube.com/watch?v=YXjxKluARps&t=122s

Na hun vertrek moesten Misty en ik weer even wennen? Dat weet ik niet eens meer, ik heb nog steeds het gevoel dat ze niet echt weg zijn. Af en toe waait er weer iemand binnen en we blijven via telegram in contact.

Vervolgens kwam het volgende avontuur op mijn pad....

Begin april zag ik ineens dat Misty iets raars deed.
Ze probeerde met haar poot iets te doen bij haar bekkie alsof er iets in haar keel zat en weg probeerde te halen, ook met wat willen overgeven.
Dat lukte haar niet. Na een week heb ik een afspraak gemaakt met een dierenartsenpraktijk, ook doordat Misty ineens stiller was geworden.
Het eten ging minder eten, er klopte iets niet.
Na het eerste bezoek bij de dierenarts zijn we samen in een wereld terecht gekomen van vele onderzoeken.....
Er werden uiteindelijk lymfoom cellen gevonden, waarschijnlijk had ze lymfeklierkanker.
Ook was door de rongen foto te zien dat ze vol met vocht zat.
Het waren allerlei technische uitleggen, waar mijn hoofd van duizelde. Wat mij betreft verder niet goed onder woorden kan brengen.
Ze kreeg medicijnen, oa antibiotica en prednison.
Kreeg een kap en een slangetje via haar neus om haar iedere 6 uur sondevoeding te geven, aangezien ze slecht at.
Deze acties hebben wel even goed geholpen. Ze kreeg weer eetlust.....wel wat overdreven, wat blijkbaar een bijwerking is van de prednison.
Toen haar ontlasting ook weer op gang kwam, was dat voor mij een teken dat ze weer op eigen kracht kwam.
Heb haar bevrijd van de kap en ben ook gestopt met de medicijnen.... (had ik niet mogen doen..🙁)
En ze kon/mocht weer naar buiten!
We hebben vervolgens een aantal dagen weer ontspannen genoten en ik had echt het gevoel dat er een wonder was gebeurt.....
Ze was ineens veel aanhankelijker geworden, ze ging zelfs op mijn schoot zitten.
Tot  ze weer minder ging eten..... vervolgens ontdekte ik een gezwel in haar hals en met het weinig eten gingen er allerlei bellen rinkelen.
Vervolgens at ze helemaal niet meer en de beslissing werd steeds duidelijker. Ik moest haar laten gaan, haar in laten slapen. Mijn God wat zijn dat nare beslissingen.  De praktijk gebeld om een afspraak te maken.

Samen met Misty is er in de 1 1/2 jaar dat ze hier was, genoten van het samen zijn. Heb ik veel geleerd, ook niet onder woorden te brengen.

Op de dag dat de arts zou komen zijn we de hele dag buiten geweest, kreeg het gevoel dat Misty heel langzaam, met het beetje energie die ze nog had, afscheid nam van de tuin.
Op allerlei plekjes heeft ze gezeten of even gelegen.
Ondanks het gevoel dat ik aan het waken was bij een stervend diertje, is het een mooie dag geweest.

De arts kwam aan het einde van de dag en heeft Misty heel rustig de tijd nemend, in laten slapen.

In de anderhalf jaar dat ze hier is geweest is ze enorm gegroeid, van een angstig katje naar een vrij en liefdevol katje. En blijkbaar was nu haar tijd om te gaan. Kort maar Krachtig! 

Ik heb Misty nog een dag rustig laten liggen en wat bloemen om haar heen gelegd.  De volgende dag heb ik een gat in de tuin gegraven en haar daar, met heel veel bloeiende vergeet-me-nietjes uit het hoge gras, me begraven.
Er bovenop heb ik de waterbak geplaatst. Enkele dagen later kwam er een hele grote doos met tekeningen en bordjes van de kleinkinderen, zó lief!! Heb 't allemaal bij Misty's graf gelegd, behalve het poesje wat ze mee hebben gestuurd. Die heb ik als gezelschap naast mijn konijn gezet.... er blijft een jong kind in mij levend!

Met alles wat er ondertussen intern in beweging is gekomen  en geheeld is, ben ik de afgelopen weken ineens weer in huis gaan opruimen. Stukjes geschiedenis komen dan even langs met het opruimen en dat is goed.

Het wonderlijke is dat ik ineens merkte dat het in huis heel leeg en stil voelde en dat het heel fijn was om dat te mogen ervaren....rust en vrede met wat er is......
En toch...... met een podcast die me gestuurd was en ik met verwondering heb geluisterd, voelde ik blijheid, dankbaarheid èn er werd iets in beweging gebracht wat ik in de afgelopen dagen al voelde aan komen. Om er dank zij de podcast er ook in alle rust er bij te blijven zitten, te voelen en waarnemen was genoeg om het op te laten lossen. Gaaf!

En zo komt alles op mijn pad wat ik nodig heb, iedere keer weer. Ik hoef niet meer te zoeken, alles komt vanzelf!

Misschien snapt niet iedereen waar ik het nu over heb en dat is ook helemaal oké!

Lief mens,

Het ga je goed!

Heel veel liefs